مجادله در دامنه و شواهد تاریخ معماری
اندرو لیچ
بر سر بسیاری موضوعات دیگر [مربوط به چیستی تاریخ معماری] هم اختلاف نظر شدید است، که اینها نمونه‌هایی اندک از آنهاست: مجموعه بناهای اصلی برای آموزش تاریخی معمار چیست؟ دانش معماریِ مورخ هنر چیست؟ مطالعۀ انسان‌شناس در جوامع سنتی [در ربط با معماری] چگونه است؟ دانش مورخ نظامی دربارۀ قلعه‌های جنگی چیست؟ مورخ اقتصادی چه درکی از این دارد که بنا و برنامه‌ریزی شهری و بازرگانی با هم چگونه تعامل می‌کنند؟ یا مورخ کلیسا دربارۀ چگونگی بیان معماریِ مناسک دینی یا واکنش به اوامر سنای روم چه فهمی دارد؟ هیچ موضعی ذاتاً قوی‌تر از موضع دیگر نیست؛ حتی اگر معمار بتواند ادعا کند که نظر کردن به آثار تاریخی مرجّح است. معماری را گاهی در چارچوب خودش مطالعه می‌کنند؛ اما در بسیاری از موارد، آن را به منزلۀ شاهدی برای مسائلی پیش می‌کشند که ماهیتاً معماریانه نیست. بررسی خانه‌های ساخته در دهۀ ۱۹۲۰ می‌تواند مطالب بسیاری دربارۀ نظام جامعه و خانواده، ساختار طبقاتی و نقش جنسیت، و تفاوت‌های جغرافیایی در این موضوعات به ما بگوید. این بررسی دربارۀ فناوری و ظهورش در زندگی خانوادگی، الگوهای مصرف و ضابطه‌های ذوق با ما سخن می‌گوید. ای‌بسا معماری سرنخ‌هایی به دست مورخ جامعه یا فناوری بدهد؛ اما مورخ معماری بخواهد بداند که چگونه خانه‌ای «سنتی» راهی به سوی طراحی مدرنیستی یا تولید انبوه قسمت‌های ساختمان گشود. در این صورت، معماری شاهدی برای خود است و شاهدی است برای تصمیم‌ها و آگاهی‌های طراح و سازنده‌اش.
Andrew Leach. What Is Architectural History? Cambridge: Polity, 2010, p. 11.
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
