هدف این مقاله به طور کلی، پیگیری شکل‌گیریِ تلقی از هنر ایرانی از دوران متأخر بیزانس تا یونان مدرن از نظرگاه باستان‌شناسی تاریخی است. با بررسی شیوه‌های نظر به هنر ایرانی در متون در مقایسه با شواهد مادی، سه سیاق متوالی و متفاوت را می‌شود یافت. در سیاق دوران متأخرتر بیزانس،فرهنگ‌های ایرانی و ایرانی‌مآب، جایگاهی مهم در حافظهٔ فرهنگی داشتند؛ اگرچه این فرهنگ‌ها به‌صورت بالقوه حامل ته‌مایه‌ی «دیگر بودگی» بودند. پس از آن، جنبه‌های فرهنگ پسابیزانسی در برخورد با هنر و فرهنگ مادی ایرانی از پالایه‌ای عثمانی عبور کرد. درنهایت، جابجایی اشیاء ایرانی از آناتولی/ آسیای صغیر به یونان و در جوار جوامع ارتدوکس یونان، نشان‌دهندهٔ روندی از میراث‌سازی است. تلقی‌های متغیر از هنر ایرانی حاکی از ویژه بودنِ هر سیاق است که حاصل آن ایجاد سه دوره‌ٔ زمانی برای پژوهش میان‌فرهنگی است.
مشخصات مقاله:
Vryzidis, Nikolaos. 2023. “Of Texts and Objects: Perceptions of ‘Persian’ Art from Later Byzantium to Modern Greece”. The Journal of Transcultural Studies 13 (1-2):6–31.
https://doi.org/10.17885/heiup.jts.2022.1-2.24804
برای دریافت مقاله به پیوند زیر مراجعه کنید:
https://heiup.uni-heidelberg.de/journals/transcultural/article/view/24804
«زنان و صنعت ساختمان در بریتانیا و ایرلند عصر جرجی» | کانر لوسی
آیا تاریخ هنرْ جهانی است؟ | پاره‌ای دیگر از کتاب‌نگاشت توضیحی نظریه‌های تاریخ معماری و هنر
مهرداد قیومی بیدهندی
جنسیت و معماری در جهان اسلام: محدودیت‌ها، کنش‌ها و واکنش‌ها | فراخوان ارسال مقاله برای «نشریه‌ی معماری اسلامی»
بلایا و مخاصمات از دید منشور ونیز | گرامیداشت روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
