در اوایل دهۀ ۱۴۰۰ م. مهاجرت اعیان ایرانی به شبهه‌جزیرۀ دکن در جنوب هند آغاز شد. این شاعران، بازرگانان، دولتمردان و هنرمندان که به علل گوناگون به آن منطقه جذب شدند، بر سلاطین مسلمانی که تا اواخر سدۀ هفدهم بر آن منطقه حکم می‌راندند تأثیری ماندگار گذاشتند. نتیجه خلق شبکۀ فرامنطقه‌ای استوار و ایرانی‌مآبانه‌ای بود که شهرهای دوری چون بیدر را به شیراز و بیجاپور را به اصفهان و گلکنده را به مشهد وصل می‌کرد.
نویسندگان این کتاب به بررسی جابه‌جایی هنر و فرهنگ و استعدادها میان ایران و دکن طی دوره‌ای بیش از سیصدساله پرداخته‌اند. مقالات کتاب و نظرگاه میان‌رشته‌ای جاری در آنها عواملی را پیش چشم می‌آورد که مهاجرت و ارتباط قطب‌های فکری و فیزیکی بین این دو منطقه و فرایندهای تطابق و پذیرش را برمی‌انگیخت. در کتاب ایران و دکن منطقۀ دکن را در میانۀ تاریخ ایران و هند و نیز تاریخ دوران مدرن متقدم جهان می‌گذارند تا نشان بدهند پویایی و آستانه‌ای بودن و ترجمۀ فرهنگی روش‌های سنتی و مرزهای انسانی را با ظرافت تغییر می‌دهد.
کتاب مجموعۀ چهارده مقاله است در موضوعات گوناگون، از کتاب‌آرایی و قرآن‌های نفیس تا تصوّف. فصل ششم کتاب با عنوان «از ایران تا دکن: انتقال معماری و مدرسۀ محمودِ گاوان در بیدر» نوشتۀ شیلا بلر و جاناتان بلوم است.
Iran and the Deccan: Persianate Art, Culture, and Talent in Circulation, 1400- 1700
By Keelan Overton (ed.)
Indiana University Press, 2020
– اطلاعات بیشتر و ملاحظۀ فهرست کامل مطالب کتاب:
«زنان و صنعت ساختمان در بریتانیا و ایرلند عصر جرجی» | کانر لوسی
آیا تاریخ هنرْ جهانی است؟ | پاره‌ای دیگر از کتاب‌نگاشت توضیحی نظریه‌های تاریخ معماری و هنر
مهرداد قیومی بیدهندی
جنسیت و معماری در جهان اسلام: محدودیت‌ها، کنش‌ها و واکنش‌ها | فراخوان ارسال مقاله برای «نشریه‌ی معماری اسلامی»
باغ‌خوانی؛ «باغ مرا می‌خواند» | بیستمین نشست انجمن علمی معماری منظر با همکاری شرکت متن آویس
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
