زنگبار کلمه‌ای فارسی است شامل «زنگ» به معنای سیاه و «بار» به معنای ساحل مانند جویبار و یا رودبار.
جزیرهٔ زنگبار که در سال ۲۰۰۰م در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، از قرن ۵ق مأمن اقوام مختلف ایرانی از جمله شیرازی‌ها، بلوچ‌ها، شوشتری‌ها، کازرونی‌ها و اهالی بندر تاریخی سیراف بوده است. همچنین حضور اقوام و گروه های کوچ کرده از شبه قاره هند همچون خوجه های اثنی عشری، بُهره‌ها و اسماعیلیه در کنار دیگر اقوام ایرانی، دلیل آن است که بیش از ۹۵ درصد مردم جزیره بزرگ زنگبار را مسلمانان تشکیل می‌دهند.
اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
عیش و خرمی شهر صبایم آرزوست: نگاهی بر گذشته‌ی باغ‌های راه شمیران، از عشرت‌آباد تا خرم‌آباد(۲)
مهسا پور‌احمد
در بخش اول یادداشت، از اقدامات شهرداری در سال ۴۸ و ۴۹ برای خرید باغ قیطریه و تبدیلش به پارکی برای مردم گفتیم و از...
سفر به ناکجای ایده‌ها | مروری بر کتاب «نزدیک ایده: درباره‌ی مکان‌ها و نامکان‌هایی که در آن‌ها فکر می‌کنیم»
علی طباطبایی
نزدیک ایده کتابی است درباره‌ی مکان‌ها و نامکان‌هایی که در آن‌ها فکر می‌کنیم. این کتاب که گردآوری زیمونه یونگ و یانا مارلنه مادر است را...
وبینار پنجم از سلسله وبینارهای تخصصی معماری منظر: منظر رودخانه
سخنران: فرشاد بهرامی پژوهشگر دکتری معماری منظر، دانشگاه ملبورن
برگزاری دومین همایش ملی بازاندیشی در چشم‌اندازهای بوم‌های بیابانی، چالش‌ها و فرصت‌های کالبدی، انسانی و اقلیمی
با توجه به اینکه چالش‌های مرتبط با زمین، آب، هوا و انسان در این منطقه به سرعت در حال افزایش است، همایش حاضر سعی دارد...
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
