آنچه از معماران و طراحان گذشته دربارۀ مقرنس به دست ما رسیده است به دو دسته تقسیم می‌شود: مقرنس‌های ساخته شده (مقرنس زنده) و نقشه‌ها و مسوده‌های مقرنس. برقراری رابطه میان این دو دسته آثار و تبیین روند رسیدن از نقشه به مقرنس ساخته شده کاری است که معماران گذشته به روشنی شرح نداده‌اند. نحوۀ تبدیل نقشه به مقرنس زنده موضوعی مهم است که بدون دانستن آن ساخت و تحلیل مقرنس ممکن نیست؛ از این روی بسیاری از محققان معماری اسلامی در حوزۀ مقرنس به این موضوع پرداخته‌اند. با وجود اینکه مقرنس و روند ساخت و برپایی آنْ موضوعِ مورد توجه محققان است، اما نبود مرجع زبانی مشخص و روش‌های کاری متنوع میانِ استاد کاران تحقیق در این زمینه را دشوار می‌کند.
در این تحقیق، سلمان مفید، در پی تشریح آثار و افکار استاد حسین لرزاده دربارۀ مقرنس است. بدین منظور می‌کوشد، با فهم و شرح آرا و ترسیم‌های لرزاده دربارۀ مقرنس بستری برای ترسیم و فهم سه‌بعدی مقرنس‌های ترسیمیِ لرزاده پدید آورد. این تحقیق سه فصل دارد. در فصل اول، «لرزاده و مقرنس»، لرزاده را معرفی می‌کند و چرایی پرداختن به آرای او دربارۀ مقرنس را شرح می‌دهد. در فصل دوم، «پیش‌نیازهای فهم موضوع»، پیش‌نیازهای فهم مقرنس در نوشته‌های لرزاده مثل اصطلاحاتِ او دربارۀ مقرنس و آلاتش و اصول ترسیم و ساخت آن و همچنین نقشه‌های دوبعدیِ او از مقرنس را گردآوری و دسته‌بندی می‌کند. در فصل سوم، «سه‌بعدی سازی مقرنس»، با دانش به دست آمده از فصل دوم، روند ساخت مقرنس را با استفاده از رایانه به صورت سه‌بعدی ارائه می‌کند.
مفید، سلمان. « زبان بصری و کلامی مقرنس در نوشته‌ها و نقشه‌های استاد حسین لرزاده». پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران. استاد راهنما: دکتر عاطفه کرباسی. تهران: دانشگاه شهید بهشتی، شهریور۱۳۹۵.
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
