سامانۀ اطلاعات جغرافیاییِ تاریخی (HGIS) روشی برای سامان‌دهی اطلاعات تاریخی و مطالعۀ این اطلاعات در بستر جغرافیایی و در طول زمان است. این سامانه بر پایۀ سامانۀ اطلاعات جغرافیایی (GIS) قرار دارد. ساجت، سامانۀ اطلاعات جغرافیاییِ تاریخی، داده‌های تحقیق را در سه لایۀ چیستی داده، زمان و مکان دسته‌بندی می‌کند. این سامانه بستر مناسبی برای بررسی داده‌ها در مکان و زمان‌های مختلف را فراهم می‌کند، پس می‌تواند روش مناسبی برای مطالعۀ معماری در بستر مکان و زمان باشد.
در این تحقیق، نگار عبدی، ساجت و کاربرد آن در مطالعۀ تاریخ معماری را بررسی می‌کند. بدین منظور می‌کوشد، این سامانه، محدودیت‌ها و امکان‌هایش و نمونه کارهای انجام شده در این حوزه را بشناسد. این تحقیق سه فصل دارد. در فصل اول، «معرفی سامانۀ اطلاعات جغرافیاییِ تاریخی»، این سامانه به منزلۀ ابزار و روش تحقیق و گرایش‌های مختلف آن معرفی می‌شود. در فصل دوم، «سامانۀ اطلاعات جغرافیاییِ تاریخی و تاریخ معماری ایران»، چگونگی استفاده از این سامانه در مطالعۀ تاریخ معماری مطالعه می‌شود. در فصل سوم، «نمونۀ موردی خیابان شاه‌آباد»، استفاده از این سامانه برای مطالعۀ تاریخی خیابان شاه‌آباد بررسی می‌شود.
نگار عبدی. «سامانۀ اطلاعات جغرافیایی(ایچ جی آی اس): فایده و کاربرد آن در مطالعات معماری ایران. نمونۀ موردی خیابان شاه‌آباد تهران». پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران. استاد راهنما: دکتر زهره تفضلی. تهران: دانشگاه شهید بهشتی، دی۱۳۹۴.
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
