×

جستجو

معرفی کتاب: Architecture in Words: Theatre, language and sensuous space of architecture

Architecture in Words: Theatre, language and sensuous space of architecture
By Louis Pelletier
Taylor & Francis e-Library, 2006.

کتاب معماری در کلمات، نقش معماری را به مثابۀ زبانی پرمعنی در خلال مفهوم تئوری شخصیت بیان می‌کند و در این مسیر به تئاتر به‌سان الگویی برای آفرینش فضای وابسته به احساس در معماری نگاه می‌کند.

از آغاز قرن هجدهم، تئاتر نقشی فراتر از سرگرمی داشت؛ و به این عمل به‌سان فعالیتی با هدف برانگیختن احساسات در بیننده و تشویق وی به اندیشیدن نگاه شد. این موضوع نحوۀ ارتباط افراد با یکدیگر را در جامعه تغییر داد. این تغییر مفهوم منجر به رشد درام درمقابل تراژدی و پدیدارشدن تعلیق در نمایشنامه‌ها شد. بازیگری دیگر تنها نقش‌آفرینی بر روی صحنۀ تئاتر نبود. این تغییرات پیامدهایی در کلیت معماری، طراحی تئاترها و همچنین در پیکربندی حوزه‌های عمومی و خصوصی داشت. تئاترها محلی برای گردآمدن اجتماع مردم، به صورت محلی عمومی درآمد که برخلاف تئاترهای قدیمی‌تر که با پرسپکتیو جایگاه شاه و صحنه پدیدار می‌شد، همۀ تماشاچیان را در یک جایگاه هم‌ارزش قرار می‌داد. توالی فضاها، تأثیرات صنعت روشنایی، و نقش حکایت‌گر ویژگی‌های معماری، همگی تحت تأثیر تحولات موازی تئاتر بودند.

نویسنده در این کتاب به بیان و پرورش نظریۀ بیانگری و روایتگری معماری از دیدۀ نظریه‌پردازان پرداخته است و در توضیح این نظریه سعی در برقراری ارتباط بین معماری و تئاتر و بیان تشابهات این دو کرده است. وی در برقراری نسبت بین معماری و هنر تئاتر در پرداختن به نظریۀ بیانگری معماری، با بیان ایدئولوژی حاکم بر زمانه، خواننده را در ابتدا متوجۀ سیاق کلی می‌کند، سپس در امتداد سیر تطور نظریه‌های معماری با بیان نظریه‌های از صاحبنظرانی همچون پرو[۱]، بلوندل[۲]، بوفران[۳]، میزیه[۴] و … در زمینۀ برقراری نسبت بین معماری و هنر تئاتر به شخصیت بیانگر معماری و به عبارتی روایتگری معماری می‌پردازد. براین اساس عناصر معماری‌ای را که این وجه را در بنا قوت می‌بخشد، برمی‌شمرد و نقش بیانگری آنها را در ارتباط با مخاطب و برانگیختن تفکر و احساس در وی بیان می‌کند. به عبارتی نویسندۀ کتاب برای برقراری ارتباط بین دو رشتۀ معماری و تئاتر از نظریه‌های مطروح پیشین کمک گرفته است و با برقراری ارتباط بین این نظریات و سیاق زمانۀ آنها، سعی در استخراج بنیان‌های اجتماعی ارتباط دهندۀ این دو رشته و تأثیرات کالبدی آنها کرده است.

1. Perrault
2. Blondel
3. Boffrand
4. Mézières
اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
جستار چهارم از پنج جستار در باب نقش معماری و شهر در رمان یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم، نوشته‌ی سینا دادخواه [۴] | نازنین عارف‌کیا
آخرین راوی رمان، دختری بیست‌­ساله به اسم نداست که نام او نیز مانند سه شخصیت دیگر، از بخش اول تا چهارم بارها تکرار شده و در تمام بخش‌­های دیگر حضور دارد. تجربه‌­ی ندا در مواجهه با شهر و بناها قدری متفاوت با بقیه­‌ی راویان است؛ چرا که مسیر زندگی او نیز تفاوت­‌های زیادی با باقی شخصیت­‌ها دارد. او که دوران نوجوانی خود را، مانند سامان، در شهرک اکباتان گذرانده، زمانی ناچار به کوچ همراه خانواده­‌اش شده و به بندرعباس می‌­رود.
احیای «شهر اسلامی» در قرون ۲۰ و ۲۱ | میزگرد
«شهر اسلامی» به‌عنوان یک مفهوم و موضوع تاریخی مبهم از قرن نوزدهم در تخیل اروپایی ابداع شده است. با این حال، نقد شرق‌شناسی این انتظار را که تجدید حیات عقاید و سیاست‌های اسلامی آغازگر مرحله جدیدی از شهرسازی اسلامی باشد، به‌ویژه در حکومت‌های دین‌سالاری مسلمان مانند ایران و همچنین ترکیه و خلیج‌فارس، فرونشانده است.
نظم بصری تفرجگاه؛ چهارباغ اصفهان صفوی و تجربه‌های حسی‌اش | برگزاری رویداد
فرشید امامی بر اساس کتاب اخیر خود با عنوان اصفهان: معماری و تجربه شهری در ایران اولیه (انتشارات دانشگاه ایالتی پن، 2024) که به تازگی...
«تأملی بر اسطوره‌ی شیخ بهایی در معماری» | جعفر طاهری
اندیشه‌ی اسطوره‌ای بهاء‌الدین عاملی (شیخ بهایی)، بیش از چهار سده حاکم بر قلمروهای گوناگون علوم و فنون، بویژه معماری بوده است. مقاله‌ی حاضر تأملی تاریخی در آثار و لایه‌های پنهان زندگی شیخ بهایی و ارتباط او با قلمرو معماری است؛ و تلاش می‌کند با استناد به مدارک تاریخی اندیشه‌ی دیرپای توانایی و حضور برجسته‌ی شیخ در قلمرو معماری را مورد تحلیل قرار دهد.

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر