×

جستجو

توسعه، معماری و صورت‌بندی میراث در ایرانِ اواخر سدۀ بیستم: گذشته‌ای سرزنده| علی مظفری و نایجل وستبروک

این کتاب دربارۀ رابطه بین توسعه، معماری و بازتولید گذشته از راه طراحی معماری در ایرانِ اواخر سدۀ بیستم است. مظفری و وست‌بروک با تکیه بر رویکردی فرارشته‌ای در قبالِ رابطۀ پیچیدۀ میان معماری، توسعه و میراث مدعی‌اند در بحث از دگرگونی‌های جامعه‌ای درحال توسعه چون ایران باید علاوه بر مشخصه‌های محلی به بده‌بستان‌های سیاسی و تاریخی در جهان نیز نظر کرد. از منظر ایشان این رابطه متأثر از فرآیندهایی تاریخی ـ فرهنگی است، که خاستگاه بسیاری از آنها را باید در خارج از ایران و در گفتمان‌های روشنفکری و پساروشنفکریِ اروپایی جست. فرض کتاب این است که توسعه پروژه‌ای جهان‌شمول بوده است که ابتدا در غرب پاگرفت. وقتی این پروژه به سیاق‌های دیگر راه یافت، آگاهی و تصوری نو از گذشته را با خود آورد. نویسندگان بروز این آگاهی را در معماری ایران در برهۀ اوایل دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰  بررسی کرده‌اند. 

جستجوی زمینه‌های نظری در بستر کنگره‌های بین‌المللی معماری در دهۀ ۱۹۷۰ در ایران (کنگره‌های اصفهان ۱۹۷۰ و پرسپولیس ۱۹۷۴، دربارۀ آثار فناوری‌های پیشرفته و ساخت مسکن و کنگرۀ رامسر ۱۹۷۶ دربارۀ نقش زنان در معماری بود)، کاربست سکونت به‌مثابۀ ابزاری برای نمایش روزمرۀ میراث در آینۀ پروژۀ شوشترنو، و صورت‌های نمادین معماری عمومی در یادمان برج شهیاد و موزه و کتابخانۀ ملی در مرکز اداری و فرهنگی تهران در پروژۀ عباس‌آباد، که همگی صورتی از زمان تاریخی را بازتاب می‌دهند، از موضوعاتی است که در این پژوهش محل نظر بوده است. 

مشخصات کتاب:

Ali Mozaffari, and Nigel Westbrook. Development, Architecture, and the Formation of Heritage in Late Twentieth-Century Iran: A Vital Past. Manchester University Press, 2021.

فهرست مطالب کتاب:

Introduction: Development, architecture, and heritage: The formation of a collective imagination

1 A vital past: Engaging nostalgia

2 Canvassing a future: The international congresses of architecture in Iran and the transnational search for identity

3 Heritage in the everyday: Housing and collective identity before 1979

4 Forming a future from the past: Realizing an everyday Islamic identity

5 Forming a national image through public projects: The Shahyad Arya-Mehr Tower

6 Tehran’s reluctant urban centre: Representing the national capital

Conclusion: Design as the mediator of development and heritage 

اطلاعات بیشتر: 

https://manchesteruniversitypress.co.uk/9781526150158/development-architecture-and-the-formation-of-heritage-in-late-twentieth-century-iran/

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
جستار اول از پنج جستار در باب نقش معماری و شهر در رمان یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم، نوشته‌ی سینا دادخواه [۱] | نازنین عارف‌کیا
آسمانه
داستان‌های شهری را می‌توان نقطه‌ی پیوند ادبیات عامه با دانش معماری و شهرسازی دانست. نویسندگان این داستان‌ها، روایت‌های سیال شخصیت‌های قصه را در کالبدی تشکیل‌شده از عناصر شهری و معماری قرار داده و به عبارت دیگر، داستان‌ها را در شهر و مکان جاری می‌کنند. فضاسازی داستان‌های شهری که با اتکا به تجربه‌ی زیسته‌ی نویسندگان ـ به مثابه‌ شهروندان همان شهر ـ ساخته و پرداخته می‌شود، شیوه‌ی متفاوتی از مواجهه‌ی متون با معماری را به مخاطبان خود نشان می‌دهد.
آجربهمنی‌ها
مهرداد قیومی بیدهندی
هروقت که از کنارِ یک خانه‌ی آجربهمنی می‌گذریم، یا به آن وارد می‌شویم، تاری از تارهای درونمان به صدا درمی‌آید. ‏انگار خانه‌ی آجربهمنی صدایی می‌دهد...
کارگاه بین‌المللی دوره‌ی مهارت‌پروری بازیابی پس از فاجعه‌ی میراث فرهنگی | فراخوان ثبت نام
جوامع بسیاری از تخریب میراث فرهنگی خود آسیب دیده‌اند، بنابراین تأثیر نامطلوب مخاصمات و بلایا بر میراث فرهنگی بدیهی است. با توجه به نیاز آنی...
معماری سلجوقی در ایران: مسجد جامع ارومیه | علیرضا انیسی
علیرضا انیسی در این تحقیق به جزئیات مسجد جامع ارومیه، کهن‌ترین مسجد به‌جای‌مانده در آذربایجان غربی، پرداخته است. این بنا، که شاهدی است بر گسترش و تکثیر مسجد‌های گنبد‌دار سلجوقی بیرون از حوزه‌ی مرکزی ایران، با محراب نفیس ایلخانی متعلق به قرن هفتم/سیزدهم زینت یافته. در این تحقیق، اطلاعاتی به‌منظور تشخیص ویژگی‌های اصلی سازه گردآوری شده است.

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر