×

جستجو

تعامل مرمت و تاریخ معماری در ایران

ذات‌الله نیک‌زاد انتشارات فرهنگستان هنر، ۱۴۰۲ تاریخ چندهزارساله‌ی سرزمین ایران آکنده از اندیشه و اهتمام ایرانیان برای آبادانی سرزمین و ساختن شهرها، روستاها، و بناها و گاه بازتاب کژاندیشی و ویرانی مآثر پیشینیان است. تعمیر و محافظت از ساخته‌ها برای تداوم آبادانی روایتی است که از دل این تاریخ برمی‌آید. انسان هرآنچه می‌ساخت که در آن به‌سر بَرَد و بیاساید، نگه می‌داشت، تعمیر می‌کرد، و به طول عمرش می‌افزود تا ویران نشود و سپس در پی آن بود که نسل‌های بعد از آن بهره جویند. از این رو، تاریخ مرمت و تاریخ معماری در همسایگی هم به‌سر می‌برند. هدف مرمتْ حفظ و دوام اثر تاریخی است که با شناخت فهم اثر حاصل می‌شود. در فرآیند مرمت، فراز مهمی از شناخت با مشاهده‌ی مستقیم و دسترسی به آثار و بقایای مادی بناها میسر می‌شود. در تاریخ معماری، فهم گذشته‌ی معماری و شرح و تبیین آن دنبال می‌شود و بخش مهمی از آن با احاطه به میراث عمل معماری (آثار معماری) به‌دست می‌آید؛ بنابراین، حفاظت و تحقیق تاریخ معماری زمینه‌های مشترکی دارند که می‌تواند سر و کار داشتن با آثار معماری و شواهد برآمده از آن باشد و در مجموع، معرفت به اثر معماری تعبیر شود. فهرست مطالب کتاب: تقریظ مقدمه کلیات و مبانی پژوهش بخش یکم: حفاظت معماری و تاریخ معماری، سیری در مفهوم و گستره‌ی عمل فصل ۱. مفهوم حفاظت معماری و تاریخ معماری فصل ۲. حوزه‌های مشترک میان‌دانشی فصل ۳. مباحث نظری و تجربی مطالعات معماری در حفاظت بخش دوم: تاریخ‌نگاری معماری ایران و نظری به نوشتن به قلم مرمت فصل ۴. نگاهی به تاریخ‌نویسی معماری ایران فصل ۵. تاریخ نگاری معماری ایران در تجربه‌ی حفاظت و مرمت بخش سوم: گزارش‌نویسی مرمت در ایران فصل ۶. بازخوانی گزارش‌نویسی مرمت فصل ۷. گزارش مرمت در جایگاه منبع تحقیق تاریخ معماری بخش چهارم: خوانش تاریخ معماری در حفاظت و چالش‌های پیش رو فصل ۸. مفاهیم و اشتراکات حفاظت و خوانش تاریخ معماری فصل ۹. مطالعه‌ی اثر معماری در حفاظت؛ مسائل و چالش‌ها بخش پنجم: مبنای نظری و تبیین نقش حفاظت در پیشبرد تحقیق تاریخ معماری ایران فصل ۱۰. تبیین مبنای نظری فصل ۱۱. نسبت‌شناسی حفاظت و تاریخ معماری فصل ۱۲. تبیین ساحت‌های تاریخ‌نگاری معماری در حفاظت ایران فهرست منابع

 

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
جستار چهارم از پنج جستار در باب نقش معماری و شهر در رمان یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم، نوشته‌ی سینا دادخواه [۴] | نازنین عارف‌کیا
آخرین راوی رمان، دختری بیست‌­ساله به اسم نداست که نام او نیز مانند سه شخصیت دیگر، از بخش اول تا چهارم بارها تکرار شده و در تمام بخش‌­های دیگر حضور دارد. تجربه‌­ی ندا در مواجهه با شهر و بناها قدری متفاوت با بقیه­‌ی راویان است؛ چرا که مسیر زندگی او نیز تفاوت­‌های زیادی با باقی شخصیت­‌ها دارد. او که دوران نوجوانی خود را، مانند سامان، در شهرک اکباتان گذرانده، زمانی ناچار به کوچ همراه خانواده­‌اش شده و به بندرعباس می‌­رود.
احیای «شهر اسلامی» در قرون ۲۰ و ۲۱ | میزگرد
«شهر اسلامی» به‌عنوان یک مفهوم و موضوع تاریخی مبهم از قرن نوزدهم در تخیل اروپایی ابداع شده است. با این حال، نقد شرق‌شناسی این انتظار را که تجدید حیات عقاید و سیاست‌های اسلامی آغازگر مرحله جدیدی از شهرسازی اسلامی باشد، به‌ویژه در حکومت‌های دین‌سالاری مسلمان مانند ایران و همچنین ترکیه و خلیج‌فارس، فرونشانده است.
نظم بصری تفرجگاه؛ چهارباغ اصفهان صفوی و تجربه‌های حسی‌اش | برگزاری رویداد
فرشید امامی بر اساس کتاب اخیر خود با عنوان اصفهان: معماری و تجربه شهری در ایران اولیه (انتشارات دانشگاه ایالتی پن، 2024) که به تازگی...
«تأملی بر اسطوره‌ی شیخ بهایی در معماری» | جعفر طاهری
اندیشه‌ی اسطوره‌ای بهاء‌الدین عاملی (شیخ بهایی)، بیش از چهار سده حاکم بر قلمروهای گوناگون علوم و فنون، بویژه معماری بوده است. مقاله‌ی حاضر تأملی تاریخی در آثار و لایه‌های پنهان زندگی شیخ بهایی و ارتباط او با قلمرو معماری است؛ و تلاش می‌کند با استناد به مدارک تاریخی اندیشه‌ی دیرپای توانایی و حضور برجسته‌ی شیخ در قلمرو معماری را مورد تحلیل قرار دهد.

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر