×

جستجو

معماری و ویران‌شهر| داریو دونتی (و.)

در پاسخ به بحران‌هایی عمیق فرهنگی غربی که در دهۀ ۱۹۶۰ پدید آمد، هنرمندان بنیادستیزی از ایتالیا، اتریش، انگلیس و ژاپن دعوت به پرسش از بنیادهای آرمان‌شهرهای مدرنیستی شدند. آنها گرفتاری‌های کاپیتالیسمی را به مجموعه‌ای از تصاویر تکان‌دهنده بدل کردند که واقعیت‌های ناخوشایند جامعۀ مصرف‌گرا را عیان می‌کرد؛ حتی در جاهایی همچون دفتر معماری سوپراستودیو (Superstudio) و آتلیۀ آرشیزوم (Archizoom) فلورانس که در برابر نفوذ معماری مدرن مقاومت می‌کردند. الگوی این هنرمندان، اگرچه در فضای تجربه بود، الهام‌بخش نسلی از معماران شد؛ از جریان های‌تِک تا رِم کولهاس، که در پی به‌کارگیری پارادایم ویران‌شهر هم در حکم یک اندیشه و هم یک روش ساخت بود؛ پارادایمی که می‌توانست بر معماری کاپیتالیسمی متأخر اثر گذارد و امکاناتی غیرمنتظره برای طراحی شهری پدید آورد.

با توجه به این نمونه‌ها، چگونه می‌شود روش ویران‌شهریِ واحدی برای طراحی تعریف کرد؟ آیا  شناخته‌شده‌ترین نمودهای معماریِ این چارچوب نظری (که با تجلی گستاخانۀ تکنولوژی و سازه در مقیاس عظیم تعریف می‌شوند) به‌رغم قدرت نشانه‌ایشان، نمونه‌هایی استثنایی‌اند؟ یا اینکه به منظری گسترده‌تر از پژوژه‌های ضدمنطقی معماری تعلق دارند؟ و تا چه حد این نمودهای ناخوشایند بر پایۀ سنت آرمان‌شهری یا بهتر بگوییم بر پایۀ الگوی مفهومی «تفکر منفی» بنیاد شده؟ هدف این کتابْ پاسخ به چنین پرسش‌هایی است که در نتیجه،  آغازگر گفتگویی آزاد در باب مشروعیت این مقولۀ مهم باشد.

Architecture and Dystopia

Edited by: Dario Donetti

Actar Publishers, 2020

 

اطلاعات بیشتر و فهرست مطالب کتاب:

http://actar.com/product/architecture-and-dystopia-2/

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
جستار اول از پنج جستار در باب نقش معماری و شهر در رمان یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم، نوشته‌ی سینا دادخواه [۱] | نازنین عارف‌کیا
آسمانه
داستان‌های شهری را می‌توان نقطه‌ی پیوند ادبیات عامه با دانش معماری و شهرسازی دانست. نویسندگان این داستان‌ها، روایت‌های سیال شخصیت‌های قصه را در کالبدی تشکیل‌شده از عناصر شهری و معماری قرار داده و به عبارت دیگر، داستان‌ها را در شهر و مکان جاری می‌کنند. فضاسازی داستان‌های شهری که با اتکا به تجربه‌ی زیسته‌ی نویسندگان ـ به مثابه‌ شهروندان همان شهر ـ ساخته و پرداخته می‌شود، شیوه‌ی متفاوتی از مواجهه‌ی متون با معماری را به مخاطبان خود نشان می‌دهد.
آجربهمنی‌ها
مهرداد قیومی بیدهندی
هروقت که از کنارِ یک خانه‌ی آجربهمنی می‌گذریم، یا به آن وارد می‌شویم، تاری از تارهای درونمان به صدا درمی‌آید. ‏انگار خانه‌ی آجربهمنی صدایی می‌دهد...
معماری سلجوقی در ایران: مسجد جامع ارومیه | علیرضا انیسی
علیرضا انیسی در این تحقیق به جزئیات مسجد جامع ارومیه، کهن‌ترین مسجد به‌جای‌مانده در آذربایجان غربی، پرداخته است. این بنا، که شاهدی است بر گسترش و تکثیر مسجد‌های گنبد‌دار سلجوقی بیرون از حوزه‌ی مرکزی ایران، با محراب نفیس ایلخانی متعلق به قرن هفتم/سیزدهم زینت یافته. در این تحقیق، اطلاعاتی به‌منظور تشخیص ویژگی‌های اصلی سازه گردآوری شده است.
معرفی هزارتو؛ نشریه‌ی کانون معماران معاصر
در جای‌جای جهان، افراد زیادی در حوزه‌ی معماری نظریه‌پردازی می‌کنند، اما میدان پویای جهانی نظریِ‌ معماری در نوشته‌های فارسی ناشناس و گنگ و دور مانده است. هزارتو قصد دارد در هر شماره به سراغ یکی از این مفاهیمی برود که موضوع بحث نظریه‌پردازان، اندیشمندان، و پژوهشگران حوزه‌ی معماری بوده است. این کار واجب است، نه برای آن که پرزانته‌ی پروژه‌ای را زینت ببخشد یا چند ایسم و اسم غریبه‌ی دیگر به فهمِ معوج ما از نظریه‌ی معماری بیفزاید.

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر