×

جستجو

بازاندیشی در معماری شوشتر نو: فقره‌ای فراموش‌شده در منطقه‌گرایی معماریانه در دهه ۱۹۷۰ ایران| محمد صدیقی

در اواخر دهه ۱۹۶۰، درآمدهای نفتی دولت ایران را قادر ساخت تا بودجه چندین کنگره بین‌المللی معماری را تامین کند. در طی دهه ۱۹۷۰، گروهی از معماران جوان ایرانی مجموعی از رویدادهای معماری ترتیب دادند، از جمله دومین کنگره بین‌المللی معماران، IICA، که در پرسپولیس-شیراز در ۱۹۷۴ برگزار شد. این کنگره منجر به شکل‌گیری منشور حقوق اسکان (Habitat Bill of Rights) شد، منشوری نظیر CIAM که دولت ایران به نخستین کنفرانس سازمان ملل در باب سکونت‌گاه‌های انسانی در ۱۹۷۶ عرضه کرد. این مقاله نقش کلیدی IICA ۱۹۷۴ در شکل‌گیری گفتمان منطقه‌گرایی معماریانه در طراحی برای سکونت و زیستگا‌ه‌های انسانی را آشکار و انواع رویکردهای به رابطه میان سنت و مدرنیته را معلوم می کند، و مهم‌تر از آنها اینکه چگونه کامران دیبا با برهم‌نشتی نوین از این دو رویکرد در پی پیوند بین فرهنگ محلی با جهان‌گرایی بود. برای روشن کردن مورد اخیر، این مقاله طراحی و توسعه شوشتر نو را می‌کاود، نمونۀ نوینی از محله که دیبا در جنوب غربی ایران طراحی کرد. آنچه در طرح مضمر است، دیدگاه دیباست در باب بحث‌های کنگره و هدف او در توسعه محیطی منعطف که با رشد و تغییر در طی زمان سازگار می‌شود، در حالی که ویژگی‌های اصلی‌اش را حفظ می‌کند.

 

Sedighi, Mohamad. “Rethinking the Architecture of Shushtar-Nou: A Forgotten Episode of Architectural Regionalism in 1970s Iran”. In International Journal of Islamic Architecture, Volume 9, Number 1, 1 March 2020, pp. 135-167(33)

 

اطلاعات بیشتر:

https://doi.org/10.1386/ijia_00007_1

https://www.intellectbooks.com/international-journal-of-islamic-architecture

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
آرامگاه شهدای ۳۰ تیر
مریم ابراهیمی
تا زمانی که واقعۀ ۳۰ تیر برای جبهه ملی موضوعیت داشت، افرادی که حتی شاهد آن واقعه نبودند، ابن‌بابویه را مکان حافظه جبهه ملی می‌دانستند...
ورق‌هایی خوانده‌نشده از تاریخ اهواز معاصر؛ نخستین مسافرخانه‌های شهر به استناد روایات شفاهی (۱)
وحید آقایی
اهواز؛ شهری که هر زمان قصد روایت داستانی درباره آن هست، ناگزیرم در ابتدای متن دیباچه‌ای هر چند کوچک، در وصف آن بنویسم. کاری که...
فنّ جمیل: زندگی و آثار علی محمد اصفهانی، کاشی‌ساز و نقاشی دورۀ قاجار| مهدی مکّی‌نژاد
«فن جمیل...» تک نگاشتی است در شرح حال و تحلیل ومعرفی آثار علی محمد اصفهانی، مشهورترین هنرمند کاشی‌پز اواخر دورهٔ قاجار. فن جمیل به گفتهٔ...
بازنگری به گذشته در موزه‌ها و محوطه‌های تاریخی| انکا آی. لسک، اندرو مک‌کلن، ان سل (و.)
کتاب حاضر نشان می‌دهد که چگونه موزه‌ها و فضاهای تاریخی به نحوی فزاینده به «پس‌زمینه»هایی برای هر نوع مداخله‌ای بدل شده‌اند که به منظور نور...

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر