انسان با زندگی در یک شهر، قدم زدن در کوچه‌ها، شنیدن صداها و نفس کشیدن در هوای آن به درکی از شهر می‌رسد که بدون زندگی درآن میسر نیست. برای فهم یک شهر آن چنان که ساکنانش آن را درک می‌کنند، باید بتوان به مُدرِک یا تجربه‌های ادراکی ایشان نزدیک شد. خواندن نوشته‌ها و شنیدن خاطره‌ها و توصیف‌های شهر از زبان ساکنانش از راه‌های دست یافتن به تجربه‌های ادارکی آنان است.
در این تحقیق، صحرا عابری زاهد، در پی شناخت تجربه‌های ادراکی ساکنان تهران ناصری است. بدین منظور می‌کوشد، متونی را که نگارندۀ آن ایرانی و ساکن تهران ناصری بوده بررسی و هر چیزی را که انسان با حضور در شهر ادراک کرده استخراج کند. این تحقیق چهار فصل دارد. در فصل اول،«تجربه‌های شنیدن»، نمود محرک‌های حسی در شهر را بررسی می‌کند و با تمرکز بر آنچه در شهر شنیده می‌شود، تجربه‌های ادراکیِ شنیداری ساکنان شهر را توصیف می‌کند. در فصل دوم،«تجربۀ زمان در تهران ناصری»، ادراک ساکن تهران ناصری از زمان و عوامل مؤثر بر این درک را بررسی می‌کند. در فصل سوم،«تجربۀ حرکت در تهران ناصری»، تجربه‌های ادراکی از حضور و حرکت در کالبد شهر بررسی می‌شود. در فصل چهارم،«تجربۀ مواجهه با دیگر ساکنان تهران ناصری»، نقش و تأثیر انسان‌ها را در شکل دادن به اداراک یکدیگر از شهر بازگو می‌کند.
صحرا عابری زاهد. «فضاهای شهری تهران ناصری از منظر پدیدارشناسی ادراک». پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران. استاد راهنما: دکتر زهرا اهری. استاد مشاور: مهندس رضا دهقانی. تهران: دانشگاه شهید بهشتی، دی ۱۳۹۴.
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
