خانه فقط سرپناه نیست، بلکه نمودی از فرهنگ ساکنان آن و به عبارتی فرهنگ جامعه است. تغییر در کالبد و صورت ظاهری خانه نمایانگر تغییر در ذائقۀ فرهنگی افراد جامعه است. وقتی به خانه‌های تهران در اوایل عصر حاضر بنگریم، تغییر در صورت کالبدی آنها را به وضوح درمی‌یابیم. خانه در اوایل قرن چهاردهم شمسی چنان دگرگون می‌شود که دیگر هیچ شباهتی با گونه‌های مسکونی پیشین ندارد.
در این تحقیق، شیما بکاء، به شناخت خانه‌های تهران در اوایل قرن چهاردهم هجری شمسی می‌پردازد. بدین منظور، می‌کوشد با شناخت تحولات فرهنگی و اجتماعی این دوران به شناخت جامع‌تری از صورت تحول‌یافتۀ خانه دست یابد. این تحقیق سه فصل دارد. فصل اول، «آشنایی با موضوع رساله»، که به بیان مقدمات تحقیق می‌پردازد. در فصل دوم، «تبیین دیدگاه»، رویکرد محقق برای مواجهه با موضوع تحقیق بیان می‌شود. فصل سوم، «خانه‌های تهران اوایل قرن چهارده شمسی»، به شناخت و بررسی کالبد خانه‌های عصر جدید در تهران می‌پردازد.
شیما بکاء. «گامی در شناخت خانه‌های تهران اوایل قرن چهارده شمسی». پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران. استاد راهنمای اول: دکتر محمدرضا رحیم‌زاده. استاد راهنمای دوم: دکتر مهدی حجت. تهران: دانشگاه شهید بهشتی، اسفند۱۳۸۷.
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
