منیره پنج‌تنی
معماری ظرف خاطره است | خانه برای کودکان امروز که بزرگسالان فردایند، چه معنایی دارد؟ | برای دوست معمارم! [۱]
منیره پنج‌تنی
در یکی از همان دیدارهایی که با دوست معمارم داشتم، البته پیش از آن‌که بگوید راهِ معماری از این گفت‌وگوهای فلسفی نمی‌گذرد و پیش از آن‌که مرا به محکوم به آسمان و ریسمان به‌هم بافتن کند، از او پرسیدم: «به‌نظرت معماری چگونه برای ما خاطره‌سازی می‌کند؟» پاسخش این بود: «اگر این‌طور باشد، همۀ چیزهای دنیا برای‌مان خاطره می‌سازند از مغازه‌ها و خیابان‌ها بگیر تا لباسی که می‌پوشیم و غذایی که می‌‌خوریم.
پرسش از معنای ساختن| برای دوستِ معمارم!
منیره پنج‌تنی
اگر این یادداشت مختصر را با پرسش از معنای ساختن آغاز کنم، احتمالا در همان درنگ‌های اولیه معنای بنا کردن، ساختنِ بنا و معماری را به ذهن می‌آورد. ساده‌اش می‌شود: خانه ساختن. اما «بنا»ی آن را ندارم که چنین پرسشی طرح کنم چون شبیه تیغ دو دم است، یا بیش از اندازه سهل به‌نظر می‌رسد یا بسیار ممتنع. پس می‌گذرم و فقط به روایت خاطره‌ای بسنده می‌کنم. روزی با یکی از دوستان معمارم، دربارۀ مفهوم خانه، ساختن و مفاهیم همبسته‌اش گفت‌وگو می‌کردیم. اوایل، بحث خوب پیش می‌رفت و دوست معمارم هم با اشتیاق همراهی می‌کرد. بحث از نیمه که گذشت،...
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
