سخنرانان: داود فتحعلی، سیدمحسن هاشمی
برگزارکننده: فرهنگستان هنر
زمان: یکشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۱- ۱۲:۳۰
نشانی حضور مجازی: https://b2n.ir/q29220
اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
شجريان، مخاطب خاص و شهرت عام
بابک خضرائی
شجریان مجری یک موسیقی کلاسیک بود که از ویژگی‌های این موسیقی (در بیشتر فرهنگ‌ها) داشتن مخاطبان خاص است؛ پس چگونه او به این شهرت عام رسید که نامش تقریباً به گوش هر ایرانی و میلیون‌ها غیرایرانی رسیده است؟ پیش از پرداختن به این موضوع، باید پرسید چه شد که شجریان در آواز از دیگران متمایز شد؟ شاید اول به نظر برسد گستره‌ٔ صدای اصطلاحاً شش‌دانگ اوست که او را ممتاز کرده، اما این حُسنی است که بسیاری از خوانندگان حتی ناشناخته هم دارند. کوک و، به‌اصطلاح، ژوست‌خواندن، وزن‌شناسی و کیفیت صداسازی را هم گرچه او به‌کمال دارا بود، برای دیگر خوانندگان مستعد با قدری تلاش، به‌دست‌آمدنی، بلکه امروز بدیهی است. بنابراین وجه امتیاز او را در جایی دیگر باید جستجو کرد: نگاهی به کارنامه‌ٔ حدوداً پنجاه‌ساله‌ی آواز شجریان، از آگاهی و شناخت وسیع و عمیق او از گوشه‌ها و الحان، تسلط بی‌چون‌وچرایش در اجرای دقیق و البته هوش و ذوق...
نشانه‌های صوت: صدا، معماری و تخیل در هنر سده‌های میانه| بیسرا وی. پنچوا (و.)
در کتاب حاضر، تاریخ هنر و مطالعات صوت کنار هم قرار داده شده تا دیدگاه‌هایی تازه دربارۀ کلیساها و کلیساهای بزرگ سده‌های میانه عرضه شود...
یادداشتی به یاد محمدرضا لطفی در سالگرد درگذشت او*
بابک خضرائی
لطفی در یک کلمه نادرۀ دوران بود. از موسیقی فلکلوریک تا کار با ارکستر سمفونیک طبع‌آزمایی کرد و از کلاسیک‌ترین شیوه‌های اجرای موسیقی ایرانی تا موسیقی خانقاهی، و از شعر کهن تا شعر نو؛ در آن سال‌هایی که نمی‌دانم آیا تعداد کسانی که هم «داروگ» نیما را خوانده بوده باشند و هم «راگ عبدالله» بلد بوده باشند به عدد انگشتان یک دست می‌رسید یا نه. همچنان که در اندیشۀ سیاسی و طریقتی که برگزید هم تفاوت فضای فکری کم نبود. به یک معنا هم جهان‌وطن بود؛ پدرش زاده خلخال، خودش زاده گرگان، در کردستان ازدواج کرد و در تهران به دانشگاه رفت و سال‌ها در اروپا و امریکا بود اما هیچ‌وقت گم نمی‌شد و گم نمی‌کرد؛ سر رشته‌ای در دستش بود که به پرده‌های سازش می‌رسید و جانش را به این فرهنگ پیوند می‌داد. در پی معشوق و به شوق آموختن، نزد هرکس که چیزی از موسیقی می‌دانست می‌رفت. از...
به یاد استاد هوشنگ ظریف
بابک خضرائی
هوشنگ ظریف از معدود استادانی بود که هم نزد استادان بزرگ شاگردی کرد و هم شاگردانش را به استادی رساند. حلقه ارتباط نسل‌هایی بود که گاه صدسال با هم فاصله داشتند؛ چنان‌که از استادش، موسی‌خان معروفی، ۵۰ سال کوچکتر بود و در اواخر دوره معلمی‌اش شاگردانی داشت از خودش ۵۰ سال کوچکتر؛ به‌این‌ترتیب، با بیش از پنج دهه تدریس، در شمار مؤثرترین معلمان تار در عصر حاضر است.
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
