معماران از انسانشناسان چه چیزهایی میتوانند بیاموزند؟ این پرسش، پرسش کانونیای است که در این کتاب بررسی میشود. کتاب مرور و جستوجوی اندیشههایی است که ارتباط میان انسانشناسی اجتماعی معاصر را با معماری پیریزی میکند.
تمرکز مباحث کتاب بر معماری به منزلۀ کاری است که با طراحی (دیزاین) سروکار دارد. به جای اینکه آثار معماری را به منزلۀ اشیایی معرفی کنند که نقطۀ توجهِ انسانشناسان است، نویسنده در این کتاب فعالیتها و اهدافِ خود معماران را برجسته میکند. به انتخابهای ضروری طراحان نگاهی میاندازد ــ در مشغولیت به سیاق و سایت، ترسیم، مدلسازی، ساخت و یا تحلیلِ پسینی پروژه ـــ و بررسی میکند که نگاهِ انسانشناسانه چطور به تصمیمسازی طراحانه کمک میکند.
هر فصل کتاب حول یکی از گونهبناهای متعارف تنظیم شده است (کارگاه، خانه، فروشگاه، موزه و مکانهای مقدس). نویسنده در هر مورد نشان میدهد که انسانشناسانه چگونه در اندیشیدن به زندگی اجتماعیِ ساختمانها در مقیاسی متناسب به طراحان کمک میکنند: اندیشیدن به زیستجهانی که زندگی روزمرۀ کاربران بناها را میسازد. با نشان دادن اینکه انسانشناسی چارچوب با ارزشی برای اندیشیدن به موقعیتهای پیچیده، آشفته و زندگی واقعی عرضه میکند، استدلال نویسنده این است که در نهایت معماری انسانشناسانه ظرفیتهایی برای معماریای به دست میدهد که از حیث اجتماعی درستتر و متعهدتر و حسّاستر باشد و به نیازهای انسانها مستقیم پاسخ بدهد.
کتاب بر اساس تجریۀ نویسنده در تدریس و نیز پژوهش دربارۀ انسانیشناسی و شیوههای کار خلاق است و از این رو مستقیماً برای دانشجویان و پژوهشگران معماری، معماری منظر، طراحی شهری و انسانشناسیِ طراحی مفید است، نیز برای اهل حرفۀ معماری.
Anthropology for Architects
Social Relations and the Built Environment
Ray Lucas
Bloomsbury Visual Arts, 2020
– اطلاعات بیشتر و ملاحظۀ فهرست مطالب کتاب: