در این کتاب مجموعهداران بریتانیاییِ «هنر ایران» (اصطلاحی عام که در گذشته بخش بزرگی از هنر اسلامی را دربرمیگرفت) در پایان سدۀ نوزدهم بررسی میشود که شامل سفالها، فلزکاری، فرش، بافتهها و آثار چوبی است.
بر مبنای رویدادی مهم، یعنی نخستین نمایشگاه «هنر ایرانی و عربی» که به همت باشگاه نجیبزادگان لندن در ۱۸۸۵ برگزار شد، در این کتاب [داستان] نسلی از مردان دنبال میشود، تفاوت میان «دوستداران هنر» و «خبرگان» و «متخصصان» و «مجموعهداران» پیگیری میشود و همۀ ساز و کارهای پدیدآیی شیفتگی نیست به شرق بررسی میشود. ایزابل گدوان برخی از نخستین تحلیلهای «علمی» اشیاء اسلامی و نخستین دفترچههای خصوصی یا کاتالوگهای نمایشگاهی را عرضه میکند تا به دقت بررسی کند که غربیان چگونه دربارۀ اشیاء [هنر] اسلامی سخن میگفتند و چگونه آغاز به تعریف آنچه کردند که بعداً به تاریخ هنر اسلامی بدل شد. همزمان گدوان کلاف در همپیچیدۀ تعصب غربی، خیال شاعرانه، تحسین بیریا و تصاحب ظالمانه در گردآوری آثار هنری را میگشاید تا فصلی جدید در تاریخ شرقشناسی تدوین کند. این کتاب به کار دانشورانی میآید که دربارۀ تاریخ هنر، تاریخ مجموعهداری، استعمار و پسااستعمار و شرقشناسی کار میکنند.
مشخصات کتاب:
Private Collectors of Islamic Art in Late Nineteenth-Century London: The Persian Ideal
by Isabelle Gadoin
Routledge, 2021
فهرست مطالب کتاب:
Introduction
1. Victorian Travellers to Iran: Discoverers or Plunderers?
2. Setting Down the Bases of a New Discipline: The First Analyses of Islamic Art
3. The 1885 Exhibition of "Persian and Arab Art"
4. A New Sociology of Collecting
5. Islamic Objects at Home Conclusion
اطلاعات بیشتر دربارۀ کتاب: