این بنا قدیم‌ترین بنای تاریخ‌دار ابرقوست. استقرار بنا بر بلندی، عظمت آن را تشدید کرده است. بنا مقبره‌ای هشت‌پهلو با گنبدی نیم‌کروی است؛ تماماً از سنگ ساخته شده، مگر رویهٔ گنبد که در اصل پوشیده از آجری نازک بوده که امروز فروریخته است. در داخل بنا، جز یک محراب گچی دیده نمی‌شود و آثار قبر‌ها از میان رفته است. در بخش بالاییِ بنا، در زیر گنبد، در هر ضلع دو طاق‌نما تعبیه شده است. دو کتیبه در بنا وجود دارد: یکی بر سردر و دیگری در بخش بالاییِ گریو گنبد، که در آنها از سازنده و مدفونان و تاریخ احداث (۴۴۸ق) یاد شده است. از ممیزات بنا هیئت کتیبه‌ها و پتکانهٔ سنگی آن در لبهٔ بام است، که شاهدی است بر کمال ساخت این گونه تزیینات در پایان دورهٔ بوییان.
- منبع: مؤذن‌زاده کلور، عبدالله. «معماری روزگار بوییان». در مهرداد قیومی بیدهندی (و.). مجموعهٔ هنر در تمدن اسلامی (معماری۱). تهران: سمت، ۱۳۹۷. ص۳۳۸.
مأخذ تصاویر: Archnet
فرزاد زره‌داران:
«زنان و صنعت ساختمان در بریتانیا و ایرلند عصر جرجی» | کانر لوسی
آیا تاریخ هنرْ جهانی است؟ | پاره‌ای دیگر از کتاب‌نگاشت توضیحی نظریه‌های تاریخ معماری و هنر
مهرداد قیومی بیدهندی
جنسیت و معماری در جهان اسلام: محدودیت‌ها، کنش‌ها و واکنش‌ها | فراخوان ارسال مقاله برای «نشریه‌ی معماری اسلامی»
عیش و خرمی شهر صبایم آرزوست: نگاهی بر گذشته‌ی باغ‌های راه شمیران، از عشرت‌آباد تا خرم‌آباد(۱)
مهسا پور‌احمد
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
