×

جستجو

نقد در عمل | برگزاری همایش به میزبانی دانشگاه هنر‌های کاربردی وین

The conference asks on the one hand art critics about their own decisive art experience, which led them to work as art critics, and on the other hand artists about their understanding of the practice of criticism in general that underlies the impulse for their own (art) critical activity. Within this field of reference situated between different media, the practice of criticism is to become recognizable not so much as a universally applicable and always already legitimate method, but rather as a historically specific attitude or positioning in which the contingency of one’s own conditionality is accepted and transformed into the social-symbolic space of contemporary art. Here, the lack of a given canonical meaning corresponds to the importance of an engaged practice of judgment, in which one’s own indeterminacy can appear as a condition for the possibility of a symbolic opening onto a beyond of art and criticism.

 

List of conference lectures:

- Introduction by Helmut Draxler and Hannes Loichinger

- Alex Kitnick: Talking criticism

Panel "The Art of Criticism"

- Jay Chung: Mind Over Matter?

- Tanja Widmann: Ah, critique!

- Ken Okiishi: Against Better Judgement: Problems in the Artist as Critic

- Judith Barry: Casual Confrontations

Panel "The Criticism of Art"

- Catherine Chevalier: Forms of Articulation of Art Criticism and Art Practices, and Beyond

- Kristian Vistrup Madsen: Discernment and Distinction: Current challenges in the practice of art criticism

- Jakob Schillinger: Prost Critical

- Valérie Knoll: Criticism is banned from my house

Panel "The Media of Criticism"

- Anke Dyes: Big Data as Woman, or, The Fear of Selling Out

- Taslima Ahmed / Manuel Gnam: Critical update required: your current version of art critique no longer runs on this operating system

- Megan Francis Sullivan: Jill Johnston: The Disintegration of A Critic. A Walk-through

- میزبان: دانشگاه هنرهای کاربردی وین

- زمان: ۱ تا ۲ ژوئن ۲۰۲۳ | ۱۱ تا ۱۲خرداد ۱۴۰۲

- اطلاعات بیشتر:

https://www.dieangewandte.at/jart/prj3/angewandte-2016/data/uploads/Aktuelles/Veranstaltungen/2023/The_Practice_of_Criticism_Program.pdf

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
فراخوان ارسال مقاله برای «نشریۀ معماری اسلامی»: تغییرات اقلیمی و محیط مصنوع در جهان اسلام
This special issue of IJIA focuses on the impact of the current climate crisis on the built environments of the Islamic world, a space encompassing the Middle East, as well as Africa, Asia, and more recent geographies in Islam’s global dimensions. Specifically, it seeks to unpack this complex topic by utilizing architecture as a space of discourse for thinking about how one might craft a theory of ‘critical environmentalism’ across the Islamic world.
جلسۀ رونمایی از کتاب «نوشتن تاریخ معماری: شاهد و روایت در سدۀ بیست‌ویکم»
کتاب با مثال‌هایی از زمان‌ها و مکان‌های متنوع ــ از بناهای انقلابی هاییتی در سدۀ هجدهم تا شرکت‌های ساختمانی وایمارِ آلمان و کمپ‌های پناهجویان افریقایی...
معماری هنر و معماری جادویی در شاهنامه
مهرداد قیومی بیدهندی
در عالمی که فردوسی در شاهنامه تصویر کرده است، معماری (به معنای ساختن مکان زندگی انسان) جایگاه مهمی دارد. در این عالم، معماری بر دو نوع است: معماری برآمده از هنر و معماری برآمده از جادویی. معنای هنر در شاهنامه با معنای امروزی این واژه تفاوت دارد. هنر خاستگاهی ایزدی دارد و با نیکویی پیوسته است. در برابر آن، جادویی است که بدهنری و بددانشی و اهریمنی است. معماریِ هنر صفت‌های بهشتی دارد، دل‌آرا و جاودانه است. معماری جادویی صفت‌های دوزخی دارد و جای ماندن آدمیان و نیکوان نیست. معماری هنر بهترین شیوۀ شاهان فرهمند است و با آن فرّ و گوهر خود را نشان می‌دهند و آبادانی و نیکویی می‌گسترند. برخی از آنان، به پیغام سروش ایزدی، شهرهای جاودانه می‌سازند که جای جاودانان نجات‌دهندۀ جهان است.  در گزارش شاهنامه از سرگذشت ایرانیان، معماری و هنر در گذر روزگار سیری فروکاهنده دارند. در آغاز این روزگار، در زمان چهار پیامبر-پادشاه...
تزیینات گچی در معماری ایران و سرزمین‌های همسایه‌اش: پژوهش‌های تازه- افق‌های تازه| برگزاری همایش
گچ یکی از گسترده‌ترین وسایل تزیین در طول تاریخ معماری بوده است و در سال‌های اخیر به آن به‌طور فزاینده‌ای توجه شده است. پیش از این، تزیینات گچی در سرزمین‌های شرقی اسلامی به صورت پراکنده مطالعه شده و با این حال دریافت علمی به دست‌آمده از این مطالعات تحت تأثیر شکاف‌های رشته‌ای و روش‌شناختی متعددی قرار داشته است. جدایی تحقیقات مربوط به دوره‌های پیش از اسلام و دوران اسلامی حاکی از باور به این بود که گچ‌کاری‌های پیش از اسلام محصول دوره‌ای جداگانه، یا در بهترین حالت پیش‌زمینۀ فنون تزیینات معماری بود که در دوران اسلامی کاملاً شکوفا می‌شد. علاقۀ گسترده‌تر به گچ‌بری‌های دوران متقدّم اسلامی غالباً به اشیایی از اقامتگاه خلیفه عباسی در رقّه یا سامرا محدود می‌شد، در حالی که گچ‌بری‌های دوران متقدّم در سایر مناطق ناشناخته باقی مانده بود و یا متّکی به همان محوطه‌های موجود در میان‌رودان تلقی می شدند. با این حال، مجموعه‌ای از پروژه‌های...

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر