این کتاب با تعریف زیبایی شناسی، پیشینه زیبایی شناسی و سپس زیبایی شناسی در معماری، در دو بخش صورت، نور و حرکت، زیبایی شناسیِ طیف وسیعی از بناهای شهر قزوین را مورد مطالعه قرار می دهد. اشکال و تناسبات، احجام، تزیینات و رنگ آمیزی نمونه های منتخب در بخش صورت و ویژگی های وابسته به نورِ فضا و فیزیک (کالبد) فضا در بخش نور و حرکت تحلیل شده است.
آب انبار، گرمابه، کاروانسرا، کاخ، مدرسه، مسجد، مقبره نمونه کاربری هایی است که در این کتاب بدان پرداخته شده است.
مقصود از زیبایی شناسی در این اثر، یافتن قواعد مشترکی است که صورت معماری قزوین را از نخستین دوره های آن که آثارش باقی است تا دوره معاصر هدایت کرده است.
در پیشگفتار کتاب آمده: "هر جز از صورت و در هر نمونه، برای ظهور از قاعده ای تبعیت کرده است. معماران هر عصر ادراک خود از آثار دیگران را پالایش کرده و در اثری جدید به معرض داوری مردم گذارده اند. آن بخش ها که باب طبع ناظران بوده تداوم یافته و قسمت های ناپسند حذف شده است. این روند در طول هزار و چند سال، قواعد مشترکی را به ما معرفی می کند که اگر چشم باز کنیم رسم تداوم هویت را به ما می آموزد..."
منصوری، سید امیر؛ جوادی، شهره. زیبایی شناسی معماری قزوین. تهران: پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر ، ۱۳۹۵.