کوچۀ لولاگر از کوچههای قدیمی شهر است. این کوچه و بناهای آن در سال ۱۳۱۷، به همت دو برادر، محمدبـاقر و علیاکبر لولاگر، در زمینی بزرگ در محلۀ حسنآباد در شمال شهر طهران ساخته شد. تحقیق حاضر به معرفی کوچۀ لولاگر میپردازد و شکلگیری و تغییرات آن را از ابتدای ساخت تـا پایان دورۀ پهلوی روایت میکند. به همین منظور با بهرهگیری از راهبرد تاریخی، اطلاعـات و شواهدی از کالبد بناها، منابع درجه اول همچون اسناد و تصاویر، منابع درجۀ دوم، مصاحبه جمعآوری و تفسیر شده است تا بتوان تاریخچۀ کوچۀ لولاگر را روایت کرد.
کوچه لولاگر، کوچهای دردار است که در هر طرف آن سه عمارت ساخته شده و عمارتهای روبـهرو دو به دو با هم قرینهاند. برادران لولاگر که زمین کوچه را به قصد سرمایهگذاری برای تجارت مشترکشان خریده بودند، آن را به دو نیمه با معبری در میان تقسیم کردند و شش عمارت در آن ساختند. در نهایت اما پایان شراکت دو برادر به تفکیک کوچه منجر شد. نیمۀ شرقی بـه علیاکبر لولاگر و نیمۀ غربی به محمدباقر لولاگر رسید. کالبد بناهای کوچه در طول عمر هشتادسالۀ خود دستخوش تغییراتی شده است؛ افزون بر این گویی به مرور تحولی در کارکرد این مکان نیز اتفاق افتاده است. به موجب این تغییرات، رفتار افراد حاضر در کوچه نیز تا حدی تغییر کرد. از همان ابتدا برخی مواقع به معبـر «پاساژ» گفتند. پاساژ لولاگر در عین شباهتهایی که با پاساژهای اولیه دارد، با آنها متفاوت است. به نظر میرسد که در ابتدا واژۀ پاساژ را به معنای راهرو و گذر به کار بردند. اما با گذشت زمان، این تلقی از پاساژ تغییر کرد و تا حدودی به پاساژ به مفهوم فضای تجاری نزدیک شـد. با این حال این تلقی نیز پایدار نبود و پس از مدتی دگرباره وجه گذر بودن آن تقویت شد و به مرور زمان «کوچۀ لولاگر» جایگزین «پاساژ لولاگر» شد.
دانشجو: زهرا آلاحمد
استاد راهنما: دکتر زهره تفضّلی
استاد مشاور: لیلا قاسمی
داوران: دکتر زهرا اهری، دکتر عاطفه کرباسی
دانشکدۀ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی
زمان: شنبه ۶ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۰ صبح
از این پیوند میتوانید از طریق برنامۀ ادوبی کانکت به صورت مهمان در جلسه شرکت کنید: http://194.225.24.96/defa-memari-4