×

جستجو

«‏از بدخشان تا زرنگ: گفتگوهایی دربارۀ میراث فرهنگی در افغانستان»؛ برگزاری مجموعه گفتگو‌های مجازی

شرایط بحرانیِ انسانی و سیاسیِ حاضر در افغانستان از ماه مرداد ۱۴۰۰ ،تجربه های تلخ و سرنوشت ناگواری که دو دهه پیش بر میراث فرهنگی این سرزمین گذشت را به یاد می‌آورد. این تجربه تلخ تنها محدود به تخریب بوداهای بامیان و صدها محوطه و بنای دیگر یا غارت اشیاء و اموال موزه‌ای نبود. آسیب بنیادی‌تر تحقیر و به هیچ شمردن میراث تمدنی و بی‌توجهی به نگهداری از آثار تاریخی و رواج قاچاق اموال فرهنگی بود. حوادث تلخی که اینک بار دیگر شدت گرفته و ما را در بیم و هراس قرار داده است. 

افغانستان که کمابیش با خراسان تاریخی انطباق دارد و محل بسیاری از روایت.ها در شاهنامه حکیم فردوسی است، محمل حکومت‌های بزرگ و مهمی چون کوشانیان بوده و دارای میراث و تاریخی بسیار غنی و درازآهنگ است. به گواه تحقیقات باستان‌شناسان و پژوهشگران طی دو سدۀ اخیر، طیف مختلفی از آثار فرهنگی از دوران پیش از تاریخ تا روزگار معاصر در این منطقه شناسایی و گزارش شده است. برخی از مهم‌ترین نصوص فرهنگی و تمدنی افغانستان عبارت از حوزه فرهنگ زرتشتی، بودایی و اسالمی است. همچنین در دوره‌هایی پای فرهنگ و تمدن هلنی هم به این سرزمین باز شده بود. از این رو، شناخت فرهنگ و تمدن این سرزمین به شناخت بهتر فرهنگ و تمدن بشری کمک خواهد کرد. 

مراکز فرهنگی و دانشگاهی در پی شوک آنچه که در روزها و ماه‌های اخیر بر سر افغانستان آمده هنوز مجالی برای واکنش مناسب نیافته است. در این شرایط، گروه باستان‌شناسی مؤسسۀ آموزش عالی معماری و هنر پارس (ایران)، آرکئواوریانت و دانشگاه لیون ۲ (فرانسه) و جامعۀ باستانشناسی ایران، در ادامه‌ی نشست‌های پیشین خود و به منظور توجه دادن به اهمیت فرهنگی و تمدنی این سرزمین، اقدام به برگزاری مجموعه سمینارهای آنلاین کرده است. 

این گفتگوها با همراهی و حضور باستانشناسان، متخصصان و صاحبنظران در حوزه میراث فرهنگی افغانستان برگزار خواهد شد. متخصصان تجربه‌ها و یافته‌های ارزشمندشان به ویژه در ۲۰ سال اخیر را با علامندان در این زمینه به اشتراک خواهند گذاشت.

در روزهایی که مردم افغانستان ایام دشواری را سپری می کنند، فراهم کردن مجالی برای گفتگو دربارۀ میراث فرهنگی و تمدنی این سرزمین کمترین کاری است که می‌توان انجام داد.

 

زمان: ۴ اکتبر تا ۸ نوامبر ۲۰۲۱ | ۱۲ مهر تا ۱۷ آبان ۱۴۰۰

میزبان:  گروه باستان‌شناسی مؤسسۀ آموزش عالی معماری و هنر پارس (ایران)، آرکئواوریانت و دانشگاه لیون ۲ (فرانسه) و جامعۀ باستانشناسی ایران

- اطلاعات بیشتر و فهرست سخنرانی‌ها در پی‌دی‌اف ضمیمه شده است.

- برای شرکت در نخستین جلسه به پیوند زیر‌مراجعه کنید:

https://us02web.zoom.us/j/82107402434?pwd=K1E3MEVoSkhpd3JwWGpzczVIVmQ5Zz09

 

Meeting ID: 821 0740 2434

Passcode: 482248

اشتراک مطلب
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
مطالعاتی در تاریخ فرهنگی ایرانی | مجموعه کتاب
مجموعهٔ حاضر مجموعه‌ای از کتاب‌ها و پژوهش‌ها در حوزهٔ مطالعات ایرانی است؛مجموعه‌ای در امتداد محفل «مقالات پمبروک»، که به همت چارلز ملویل در کمبریح تأسیس...
ناکارآمدی شیوه‌های فهم عِلّی در میراث فرهنگی ایستا (با نگاه به میراث جهانی چغازنبیل)
محمدعلی بدری
  چغازنبیل اگرچه میراثی ایستا[1]ست، این اقبال را داشته است که علاوه بر صورتِ[2] پدیده‌ها، محتواهای متنیِ مربوط به زمان احداث شهر را -در قالب آجرنوشته‌ها و گِل‌نوشته‌ها- در خود داشته باشد. اما آجرنوشته‌ها و گِل‌نوشته‌های «به‌دست‌آمده» از چغازنیبل اطلاعی دقیق از «چیستی مکانِ» شهرِ اونتاش[3] و بناها و معبدهای فرعی و معبد اصلی آن، چنان که بوده‌اند، به محققان عصر ما نمی‌دهد؛ زیرا جز چند نام از بناها و معبدهای فرعی و برخی مصالح به‌کاررفته در بنای ذیقورات[4] و اطلاعاتی مانند این‌ها در کتیبه‌های ایلامی چغازنبیل اطلاعی نمی‌توان یافت که مربوط به معماری و مکان این اثر باشد. تأکید بر واژﮤ «به‌دست‌آمده» نیز از همین جهت است. آیا ما می‌توانیم این محوطه –و یا هر محوطه و یا هر اثری دیگر- را بر مبنای داده‌های «به‌دست‌نیامده» قرائت کنیم؟ قطع ارتباط سه‌هزارساله ما با فرهنگ و رویدادها و زبان و آیین‌های روزگار ایلام میانه، یعنی عصری که شهر اونتاش در...
برایم شمعی بیافروز: دو سال تلاش یونسکو برای تعلیم زنان شمال خوزستان در دهۀ چهل شمسی| ریتا ویزینگر، ترجمۀ رضا مسعودی‌نژاد
«برایم شمعی بیافروز» روایت تجربۀ دو سالۀ ریتا ویزینگر است که به عنوان کارشناس یونسکو در آموزش زنان به مدت دو سال در روستاهای شمال...
آغازی برای پایان یک رویکرد پراشتباه
فربد افشار بكشلو
مطرح شدن مجدد طرح توسعه ی حرم شاه چراغ (ع) سبب بروز نگرانی شدید در جامعهٔ معماری و شهرسازی ایران شده است.  افراد از دریچه‌های متفاوتی این نگرانی را مطرح کرده‌اند، ولی جای یک نگاه خالی بود: منطق اجتماعی فضای شهری بافت موجود و عواقب این مداخله برای آن. بر مبنای نظریهٔ چیدمان فضا، فعالیت میرا ترین عنصر شهری است و بسیار سریع‌تر از دو عنصر دیگر شهری، یعنی ساختمان و معبر، دچار دگرگونی می شود. در مقابل، معبر نامیراترین عنصر شهری است و خطی است که برای زمانی طولانی بر پیکر شهر باقی می‌ماند. بر مبنای پژوهش‌های متعددی که بر اساس الگوی برآمده از این نظریه صورت گرفته است، تخریب هر بافت نه تنها سبب از بین رفتن ابنیه می‌شود بلکه سبب تغییر وسیعی در ساختار شبکهٔ خیابانی آن محدوده نیز می شود. تغییراتی که برای مدتی طولانی در ساختار شهر مورد نظر باقی خواهند ماند، اصلاح آن امر...

وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر