حسین لرزاده از معماران پُرکار، چیره‌دست و جامع‌الاطراف دوره پهلوی و متولد سال ۱۲۸۵ است. بناهای زیادی با طرح و نظارت او ساخته شده، و از جمله آن‌ها ۸۴۰ مسجد است که لرزاده در طراحی، اجرا و نظارت بر آن دخیل بوده است . لرزاده با شاگردی در محضر پدرش اصول اربعه معماری را آموخت و در مباحث مرتبط با گره‌سازی، مقرنس، کاسه‌سازی و رسمی صاحب‌نظر بود.
برخی از آثار استاد لرزاده: مقبره فردوسی؛ سردر بانك شاهی در ميدان توپخانه؛ گنبد کاخ مرمر؛ كاخ رامسر؛ مسجد اعظم قم؛ سردر مدرسۀ دارالفنون؛ شبستان مدرسه سپهسالار؛ مسجد سجاد تهران؛ مسجد امام حسين تهران؛ مسجد لرزاده و ... .
روحش شاد.
از آثار مشهور بر جا مانده از استاد لرزاده، مقبره فردوسی است. سندهای این یادداشت نشان‌دهندۀ نامه‌ها و جوایز دولتی به استاد لرزاده برای طرح و اجرای مقبره فردوسی هستند.
* توضیح تصویر بالا: استاد لرزاده در خانه‌شان، که اکنون خانه-موزه معمار لرزاده است (عکاس: مهناز رئیس‌زاده، خرداد ۱۳۷۶)
مهناز رئیس‌زاده:
آرامگاه شهدای ۳۰ تیر
مریم ابراهیمی
ایران بی‌لعاب: تاریخ‌های محلّی و ملّی و جهانی کاشی‌کاری ایرانی؛ سخنرانی مجازی کیلان اورتون در مرکز مطالعات خاور نزدیک دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس
دری تاریخی متعلق به یک خانوادۀ ایرُنی در جمهوری اوستیا- آلانیا، منطقه قفقازِ روسیه
مرتضی رضوانفر
«معماری کاخ گلستان در عصر ناصری به مثابۀ آیینۀ تحول ذوق»|جلسۀ دفاع از رسالۀ دکتری معماری، حمیدرضا پیشوایی
وبگاه تاریخ‌پژوهی و نظریه‌پژوهی معماری و هنر
